küçüklüğümden beri hep yapmadığım şeylerden pişmanlık duymuşumdur. 5 sene hiç mi görünmez bir çocuk, 5 sene hiç mi görünmez o parmak? 5. sınıfın son haftasına kadar elbet o gün gelecek bütün okul bana itaat edecek, herkes benim ağzımdan çıkan iki kelimeye bakacak * diye bekledim. 5. sınıfın son haftasıdıydı ''böyle aşkın ızdırabını'' dedim ve öğretmenlerin yanından görünmeden çıktım merdivenlerden. merdiven başında bekleyen 4 çocuğun yanına ulaştım. çok bilmiş kız sınıf başkanları vardır hani sürekleri sizi öğretmene söyleyip yanağınızın kızarmasına neden olan. o kız başladı ''seni öğretmen çıkarmadı ki'' ben kilitlendim hedefime bu kadar yaklaşmışken...''öğğretmeniiimm'' derken öğretmen arkasını dönsü ve ilk kez bu ilkokulda ki cırtlak kız söz hakkı bulamadı *. öğretmen hadi okuyun çocuklar dedi. sonra ne mi yaptım? diğer çocuklar aslanlar gibi okurken ben o heyecanla merdivenlerin başında gülme krizimle başbaşa kaldım.
