pokemon tasolarıyla oynamak.. o zaman ne eğlenirdik ne heyecan duyardık be. şimdi düşünüyorumda şimdiki çocukların eğlenceleri daha sıkıcı. limitsizlik insanı bayıyo. bizdeyse belli bi limit vardı, o limit yavaş yavaş aşılınca heyecan duyardık. hatırlarmısınız bi süreden sonra cips paketlerinin üzerinde "boş yok" yazmaya başlamıştı. bizimde heyecanımız ikiye katlanmıştı.
(bkz: hey gidi günler heeaaeey)
