bugün aynı mekanda karşılaştık seninle. gözlerinin sonsuz mavisine baktım doya doya. fakat ne kadar zorla kendimi görmeye çalışsam da, göremedim. sonra derin bir iç geçirdim. gözlerinde artık ben yoktum çünkü, bunu farkettim.
ama göz göze geldiğimizde sadece el sıkışabildik. tıpkı bir dost gibi. ya da öyle görünmeye çalışarak...
donuk suratlar, yarım kalan hikayeler.. bu muydu bizim hakettiğimiz sevgi?
