normal şartlarda çirkin bulduğum, israf sebebi olduğu için ayıp karşıladığım davranıştır, geçenlerde bir olay yaşadım ve bakış açım büyük bir sarsıntı ile değişti...
bu tarz kişileri eleştirirdim. o gün eleştiremedim, aksine minnet duydum...
geçenlerde bir arkadaşımla gittiğim Beşiktaş mc donald's'ta mendil satmaya yaşları 6-9 arasında değişen üç tane erkek çocuk gelmişti. Yemeğin sonlarındaydık; içlerinden bir tanesi "abi mendil lazım mı" dedi. Diğerleri de kuytuya, daha sote yerlere çekildi ve boş bir masaya oturdu. Boş derken masada kimse yoktu ve yemekten kalanlar durmaktaydı. Biri kola kutusunu salladı "dolu" dedi. yüzüne mutlu bir gülümseme yayıldı.
Hemen yanımızdakine seslendi "gelsene" dedi. Bu sırada bir diğeri tepsideki kağıt ambalajları araladı, "patates de var" dedi sevinçle. " köfte bile vaaar" diye ekledi, yarım kalmış hamburgeri köfte olarak niteliyordu minik çocuk. öyle ya bir tek köfteyi biliyordu hayatında. onu da yiyemediğine eminim...Büyük bir iştahla kolayı içmeye "köfteyi" ve patatesleri yemeye başladılar. Restoranda onlardan daha mutlu kimseyi görememiştim.mendil satmayı falan unutmuşlardı, sanki piknikte kendi hallerinde eğleniyorlardı...
Dedim ya minnet duydum yemeğini bitirmeyen o masadaki insanlara. öyle veya böyle bir gariban çocuk karnını doyurmuştu...
