ne söylersen söyle fayda etmeyeceğini bildiğin içindir bazen de. en azından susman lazımdır, yaralamaman için kimseyi.
elinden geleni yapmışsındır, tabir-i caizse kıçını yırtmışsındır ama olmamıştır istediğin. karşındaki kişi/ler ya da seni içine çeken olaylar istediğin sonucu vermemiştir. boğazına düğümlenen her şeyi tek hamlede çekip atmak ister insan ama o da nafiledir; zira ortaya çıkanlar artık bozulmuş olacaktır, duruma bir faydası yoktur. böyle durumlarda allah'ın bize nasıl bir ağız verdiğine şaşarım. konuşmak için kullandığımız bir organ neden susmaya bu kadar meyilli olur ki?
"words are very unnecessary,
they can only do harm."
