malesef! var böyle bir kitle ve hem de az-boz değil.
suyla fazlaca haşır-neşir olmayı sevmiyoruz. bu belki eski dönemlerde makul karşılanabilirdi. mahalle ya da köy çeşmelerinden kovayla güç koşullarda temin edilen suyu, her gün yıkanmak için kullanmak ya da her gün hamama gitmek güç bir işti. ancak günümüzde, susuz ev yok denecek kadar az, özellikle de büyük kentlerde. buna karşın, kaçımız her gün duş alma alışkanlığına sahibiz?
avrupalı için yıkanma öylesine vazgeçilmezdir ki, duş imkanı bulamazsa lavaboda yıkanır. bizlerde, evin ilk alındığı ve lavabonun yeni olduğu dönemlerde görebildiğimiz fakat sonraları kaybolup giden zincirli plastik tıkaçlar; onlar için olmazsa-olmazdır. tıkacı tıkayıp lavaboyu doldurduktan sonra o küçücük alanda bir ördek yavrusu gibi yıkanmayı başarırlar. tarifle anlatılmaz, bizler için kameraya çekilesidir; onlar için, son derece normal olan bu eylem.
akşam evine giren kişi kimselere görünmeden kendisini banyoya atıverir. aklanıp-paklandıktan sonra çıkar aile efradının karşısına. bunu onlara ve tüm alışkanlıklarına hayranım anlamında söylüyor da değilim. güzel olan, karşısındaki insana saygının gereği olarak görülmesidir.
önceki akşam her hangi bir sebeple yıkanamamışlarsa tedirgin ve çekingendirler, birlikte yaşadıkları diğer insanlara karşı. bunu hisseder ve sorarsanız, yıkanamamış olduğunu anlarsınız. o derece yani!
