sekiz dokuz yaşlarındayım o zamanlar. yan komşumuz var ben de dışarıdayım. çocuğuz ya hani türk filmlerindeki gibi demiş bana 'sana çikolata alayım'. neyse tutmuş elimden götürmüş beni tabi bizimkilerin haberi yok zaten asıl amaç bizimkilere şaka yapmakmış. bir kaç dakika sonra bizimkiler bakmaya çıkıyorlar bana ve ben yokum. tabi hemen telaş falan aramaya başlıyorlar beni. babam motorla annem de koşarak arıyor beni parklara, okullara bakıyorlar ama yokum. sonra beni gören biri söylüyor işte 'semih'i marketin orada gördüm' diye. sonra hemen geliyorlar bakıyorlar ben oradayım. babam tam tokat atacakmış şu beni markete götüren adam tutmuş babamın elinden: 'ben getirdim onu' falan demiş. o olaydan sonra adamı her gördüğümde merdivenlerden aşağıya inmemişim bir daha, korkmuşum ya artık. neden tokat atmaya kalkmış derseniz ben de anlamadım annelik babalık psikolojisi galiba. kaybetme korkusunun yansıması bu olsa gerek.
