ablamlarla haylazlık peşindeyiz. onlar kuzu ben çoban misali. nereye çeksem oraya geliyorlar. evimizin karşısında cami var. hedef orası.
bilen bilir camilerinin büyük kapılarının arkasında uzunca demirler vardır. çıktık oraya sallanıyoruz. ayaklarımız yere değmiyor epeyi yüksekteyiz. cami de epeyi kalabalık. mevlüt var sanırım. orda oturan bi teyze "kızım yapmayın düşersiniz" dedi. tabii asiyim ya, şımarığım ya, en doğrusunu ben bilirim ya "yok yaa nolcakmış teyze bana bişey olmaz" dedim. der demez allah cezamı verdi. yüz üstü yere kapaklandım tabii ağız burun hak getire... ön dişlerim kırıldı, burnum kanadı çenem pert. salya sümük eve koştum tabii. beni o halde gören anneciğime inme inecekti az kalsın. neyse annem yaralarımı sardı akabinde ablam olayı anlattı bi de terbiyesizliğim yüzünden annemden dayak yedim iyi mi...*
