Aşırı sinirli anıma denk gelip bir hiç yüzünden,bana asla gücü yetmeyecek olan kardeşimi azarlayıp,hakaret ettiğimde.yok bunu yapınca değil,o bana böyle gözlerini belerterek bakıyor ya hani,ben de dayanamayıp ağlayarak ona sarılıyorum,gönlün almaya çalışıyorum*'hadi tatlım sen de bana bağır,hatta vur*' dediğimde,beni pıt diye öpmesinin ardından müthiş masum ve titrek,hafif de küsmüş bir ses tonuyla 'ama ben sana kıyamam ki ablacım' diyor ya,hah o zaman (bkz: kendimi intihar etmek)istiyorum hunharca!
