hiç sevmediğim hayali dedektif.bu kadar ünlü olmasında marjinalliğin,piponun,kokainin,kemanın,kimyanın büyük etkisi vardır tabi.dış görünüşü ile insanların sevdiği bir hayali karakterdir ama olayları çözüş biçimi çok ilkel ve çocuksudur.kılık değiştirme saçmalıkları suçlu kovalamacaları , bulduğu kanıtlar ve bunlardan çıkardığı sonuçlar çok saçma ve gülünçtür.bir seferinde katilin duvara kanıyla yazı yazdığı bir vakada adamın kırmızı yüzlü olduğunu tahmin ediyor ve sonuç doğru çıkıyor, neymiş kırmızı yüzlü insanlar çok kanlı olurmuş!.(hah!kızıl dosya kitabın adı.)çoğu kitabında da en ufak bir yaratıcı düşünce pırıltısı görünmez ancak böyle saçma, tutarsız ya da yetersiz tespitler(!) vardır.ayrıca bilmem kaç tane sigarayı külünden tanıyabilmesi gibi uçuk yeteneklerin verilmesi, onu insanın gönlünde yer edebilecek bir karakter yapmaktan çook uzaklara taşıyor.daha çok süperman gibi bir hero oluyor.bir tip oluyor.hadi böyle oldu bari kitapların kurgusu güzel olsaydı da zekanın parıltısını görseydik diyorum burdan canon doyle'a.
