- birinden küçük de olsa bir şey istediğimde kendimi huzursuz hissediyorum. küçük de olsa dedim ya. misal iki kağıtı zımbalatmam gerekiyor. şuna bi zımba basabilir misiniz diyemiyorum. önce ihtiyacım olmamasına rağmen kimliğimin fotokopisini çektiriyorum parasını vermeden önce de şu kağıtlara da bi zımba basar mısınız diyorum.
- turistlerle ingilizce konusurken* araya farkında olmadan almanca kelimeler katıyorum. ingilizceyi tam bilmiyorum ya, turist almanca olarak "almanca biliyor musun?" diye soruyor. ben de almanca olarak "hayır almanca bilmiyorum" diyorum. okey deyip gidiyor ve ben hayata küsüyorum.
- yanlış anlaşılırım diye ödüm kopuyor. her konuda.
- insanların duygularını kullanarak onlara çok fena şakalar yapıyorum ve o şakaların ciddi olması durumunda verecekleri tepkiler hakkında fikir sahibi oluyorum. bu çok eğlenceli. aynı zamanda çoğayıb.
- yaptığım pilav hep sarı oluyordu, sonra öğrendim ki yıkamak gerekiyormuş pirinçleri önce.
- az önce ismini vermek istemediğim bir sözlük yazarına telefon açtım sesini duyunca kapattım yüzüne. sonra da pardon yanlışlıkla oldu deyip bi ton özür diledim. yanlışlıkla oldu ama. evet.*
- bir günde 3 farklı kişiye üç büyük şaka yaptım. çok eğlenceliydi. yani 4. itirafımdaki gibi.
