daha 5-6 yaşlarındaydım. küçük bir çiftliğimiz vardı köyde. annem kaz besliyordu. ilkbahar mevsimiydi. kaz yavruları yumurtadan henüz çıkmışlar. çipil çipil yeşilimsi pati pati yürüyen sevimli canlılar. tabi o yaşta sevgi yok, psikopat bir ruh hali var. hele bir de yavruların annesi, teyzesi, ablaları, sülalesi beni duvarın kenarında sıkıştırması ile bardağın son damlası taşmıştı. şerefsizler bir kısmı burnumu sıkıyor, bir kısmı kulağımı çekiyor, onların arasında gri ibikli bir tane erkek kaz vardı, hava mı atıyor ne resmen kıçıma tekme atıyor, popomu ısırıryordu. neyse uzatmamayım. olaydan bir şekilde kurtulduktan sonra. evin çatısına çıktım. burası güvenliydi. burda sinsi bir planlar yapıyorum. mutlaka bu örgütlü kazlardan intikam almalıydım. bu tıss tıss diyen, her gün beni kovalayan, çocukluğumu zehir eden kaz kafalılar bana yaptıklarının bedeli ödettecektim.
o gün aklıma çok feci bir fikir geldi. tam bir terör estirecektim. onlara evlat acısı yaşattıracaktım. evet kıyım olacaktı.
ortalıkta annemgil de yokken hazır! bizim yavrular otluyorlar, yerde ne görseler ağzılarına alıyorlar. gizlice bir kaç tanesini alıp kümese attım. o zaman sayı saymayı bilmiyordum ama ondan fazla yavruyu getirip, bir darbe ile kafalarını uçurdum.
cinayetten sonra delileri yok etmek lazım. ilk başta olay yerinden kaçtım. sonra maktüllerin cesetlerini saklamamın doğru olacağını düşünüp, olay yerine geri geldim.katilin olay mahaline tekrar dönmesi ilkesine hareketle kümese geldim. annem yakaladı. temiz bir dayak yedim.
büyüdükçe pişmanlığım bin kat arttı. o küçük yavrulara nasıl kıydım. çocukken bu kadar canavar olmamı hala düşünürüm. gözünüzden canlanması için kaz yavrulanın resmini koyayacam. canlı canlı gören var mı bilmiyorum, çok sevimli canlılar,genelde tüm hayvan aleminden, özelden o çipil yavrucaklardan özür diliyorum. http://galeri.uludagsozluk.com/g/s%C3%B6zl%C3%BCk-yazarlar%C4%B1n%C4%B1n-itiraflar%C4%B1/
