aysel abla: akşamları elektriği yakmayıp tasarrufun bokunu çıkaran, sesini de bu tasarruftan yana kullanmayı akıl etmeyip karşısındakini iki dakikada eriten konuşma gücüne sahip, dul ve bir o kadarda sorunlu bayan.
kiracı: istanbul'da yaşamaya çalışan, zırt pırt eve dalan ev sahibini öldürmeyerek vicdanını dinleyen insan.
yine eve gelir. amacı; bodrum katı olan, nemden yosun tutmuş duvarlarına bakmadan, manzaralı olduğuna inandığı evinin kirasını yükseltmeye çalışmak. kiracı ayak fetişisti değildir ki manzaradan mutlu olsun.
aysel abla: yeter artık bu güzelim evde 300'e oturtmam artık seni.
kiracı: ya neresi güzel allah aşkına burnuna midye kokusu gelmiyor mu senin?
aysel abla: yan komşunun bodrum altı evi bile 600! hem rezalet bıdı bıdı bıdı...
kiracı: (usanarak) tamam ya ev arkadaşı bulayım 400 olur tamam hadi aysel abla işim var benim.
aysel abla: tabii ya ne güzel bul bi ev arkadaşı 250 250 ödersiniz.
kiracı: hö?!?!?!
