geçen gün bilgisayarımda yüklü olan 7 8 klibini izledim. en sona ise 10 mart 2007 konseri çakıl taşlarının klibi bırakmıştım. onuda izledim.
belki bin kere izlemişimdir. her izlediğimde içimde tarif edilemez duygu fırtınaları oluyor.
bir insan sesiyle ve müziğiyle bu kadar başarılı iken aynı zamanda nasıl bu kadar alçak gönüllü olabiliyor.
sahnede çıldırmış asi bir kadın iken yolda gördüğünüzde nasıl sevimli küçük bir kız çocuğundan farksız davranabiliyor.
müziğin bir tanrısı olsa idi bu şebnem ferah olurdu.
Allah uzun ömürler versin ona. hiç bir şey olmasın mümkünse yaşlanmasın bile. ona bir şey olacağını düşünmek bile üzüyor insanı.
