yıllar öncesinde ailemin kız kardeşim için istediği böyle bir önerisine şiddetle karşı çıkardım. "avukat, doktor, sosyolog, psikolog olmak dururken niye illa öğretmenlikte ısrar ediyorsunuz" derdim. ama hayatın bana verdiği tecrübeyle artık onlara hak veriyorum. neden mi?
- diyelim ki akademik kariyer yapmak istedi. başarılı olması hiç önemli değil, tanıdık torpilleri olmadıktan sonra. ya da yutdışında master-doktora yapmak istedi. bilal dururken benim kız kardeşime mi burs verecek zengin işadamları. hadi burs da buldu devletten. asgari ücretle çalışan babam hangi parayla uçak biletini alabilecek.
- diyelim ki ekonomi okudur. deli gibi ingilizce biliyor. her sınavdan en iyi puanlarla geçti. bülent arınç'ın oğlu dururken benim kızkardeşimi mi merkez bankasına danışman yapacaklar?
- üniversiteyi başarıyla bitirdi, ama kpss'de 92'nin üstüne çıkamadağı için atanamadı. nasıl katlanacak anne-baba üniversite mezunu kızının işsizlikten kafayı yemek üzere oluşuna.
o nedenle eğer çevresi çok geniş ya da zengin bir aile değilseniz, hakikaten de en iyi meslek kız çocukları için öğretmenlik. özellikle de sınıf öğretmenliği, çünkü atanması diğer branşlara göre daha kolay.
lanet olsun bizleri böyle düşünmeye mecbur eden zihniyete ve ülkeyi bu hale getirenlere...
