ilk yarısı, galatasaraylılar' ın yüzüne buruk bir gülümseme yerleştiren maçtır. oyunun kontrolünün sürekli galatasaray' da olduğu, bordeaux' un kontrataktan bulduğu tek pozisyonu gole çevirdiği, ilk yarıyı önde kapadığı maçtır ayrıca. üzülmek mi? kesinlikle hayır, şu güzel futboldan sonra gülümsememek ve geleceğe umut beslememek elde mi? cümlesinin çıkış noktasıdır. galatasaray yenilebilir evet, ama ruhuyla mücadele verip terini akıttığı her maç yürekte kazanılandır. bu maç, galatasaraylı futbolcuların alınlarından öpüldüğü ve skorla değil, sıralamayla değil, futbolla avrupa fatihi olduğunu göstermesi açısından da önemlidir. hasan şaş' ın dudağını ısırıp koşması, hakan şükür' ün inanılmaz çabası ile gözlerin dolmasına sebebiyet verendir.
edit: hakemin ve topun galatasaray' ı sevmediğini açıkça gösteren maçtır aynı zamanda.
