temelde platon felsefesini sarsmış filozoftur. bu anlamda batı düşünsel tarihine tersten bakar nietzsche. akla aşırı güveni sorgular.
(bkz: ahlakın soykütüğü üstüne) isimli eserinde de kavramların etimolojik kökenine bakarak batıda gelişen iyi, kötü, erdem ve ahlak anlayışlarını sorgular. buna göre antik dönemde savaşkan insan örneği hakimdir. savaşkan insan iyi yer, iyi içer ve cinselliğini sonuna kadar yaşar. semavi dinlerle birlikte ise iktidarın el değiştirdiği dönemde, savaşkan insanın bu özelliklerinden uzaklaşması gerektiği öngörülmüştür. bildiğimiz gibi semavi dinler, insanların yeme, içme ve cinsellikten geri durmalarını salık verir. nietzche, tam da bu dönemde savaşkan insanın doğasının bozulduğunu öne sürer. dolayısıyla iyi, doğru ve ahlak anlayışları da dönüşür.
semavi dinlerin yeni iktidarı(kavramları) da el değiştirecektir. burada da dikkat çekilen nokta efendi ve köle ilişkisidir. nietzsche'ye göre eski almancada "iyi" kavramının etimolojisine bakıldığında, bu kavramın içinde "efendi" kavramının var olduğu görülmektedir.
bu yaklaşımla yola çıkan filozof, günümüzde kullandığımız kavramların, örneğin iyi, güzel ve ahlaklı olanın; kimin iyisi, güzeli ve ahlaklısı olduğunu sorgular.
(bkz: iktidar)
(bkz: michel foucault)
(bkz: burjuvazi)
