mahkum boynunda ki yafta ilmeği gibiydin kursağımda,
ne yaptıysam çıkaramadım seni, kesemedim tenimle ilişkini,
kırılmıştı çoktan kalem, selam etmekteydi boynumda ki kefen,
kolmuda kelepçe gözlerin,
alev alev titreten bozkır ayazı gibi sözlerin,
boynumda ilmeğin...
içindeyim sensiz öldüren celselerin.
ölmek zordu sensiz bir o kadar,
ama yaşamakta...
bir idamlıktan başka kim bilirdi ki,
ilmeğin insanı boğarak değil,
boynu kırarak acıyla öldürdüğünü...
