147.
-
Ayakkabılarım;
Bizim yokuşun tozuna hasret...
Atkım ayazına oraların kışının
Daha kaç kez gidemeyeceğimi düşündükçe
Yaşlanıyor yeni kabanım.
Gözlerim gecenin ışığına hasret.
Ve korkularım;
Lodosun uğultusuna...
Bulunamaz benliğimin şekillendiği
Bir parça toprak varsa
Tanrının elinde,
Onu da koymuştur
Benden uzak bir tapınağına kentin
Şimdi elimi uzatsam gök
Kanadımı çırpsam deniz.
En çok ruhumu saran,
Taştan yoruldu gözlerim.
içimi ısıtan çay bardağı
Kaç kez doldu taştı
benden sonra
kaç kez kar yağdı
o dağa?
gitsem görebilir miyim
dönsem...
hani nerdeyim?
* *
