en çok atılanlar listesinde " mandal, terlik, lego, oyuncak bebek bacakları- kafaları, ufak yastıklar, anne tokaları, v. s." vardı işte. ne var ne yok atardım ben balkondan aşağıya çocukken. hee neden böyle ruh hastası bir davranış biçimi sergiliyordum bilemem. çocukluğun verdiği "enee uçuyor ki bunlarr eheheh" fikri olmalı sanırsam.
