292.
-
"Biliyorum sana giden yollar kapalı
Üstelik sen de hiç bir zaman sevmedin beni
Ne kadar yakından ve arada uçurum;
insanlar, evler, aramızda duvarlar gibi
Uyandım uyandım, hep seni düşündüm
Yalnız seni, yalnız senin gözlerini
Sen bayan nihayet, sen ölümüm kalımım
Ben artık adam olmam bu derde düşeli
Şimdilerde bir köpek gibi koşuyorum ordan oraya
Yoksa gururlu bir kişiyim aslında, inan ki
Anımsamıyorum yarı dolu bir bardaktan su ictigimi
Ve içim götürmez kenarından kesilmiş ekmegi
Kac kez sana uzaktan baktim 5.45 vapurunda;
Hangi sarkiyi duysam, bizim için söylenmiş sanki
Tek yanlı aşk kişiyi nasıl aptallaştırıyor
Nasıl unutmuşum senin bir başkasını sevdiğini
Çocukca ve seni üzen girişimlerim oldu;
Bagışla bir daha tekrarlanmaz hiçbiri
Raslaşmamak için elimden geleni yaparım
Bu böyle pek de kolay degil gerçi;
Alışırım seni yalnız düşlerde okşamaya;
Bunun verdigi mutluluk da az degil ki
Çıkar giderim bu kentten daha olmazsa,
Sensizligin bir adı olur, bir anlamı olur belki
inan belli etmem, seni hiç rahatsız etmem,
Son istegimi de soyleyebilirim şimdi:
Bir geceyarisi yaziyorum bu mektubu
Yalvaririm onu okuma carsamba gunleri"
