dünya müzik piyasasının en afilli, en daşaklı gruplarından bir tanesi... grubun hikâyesi, şarkılar, konserler, yaşanmışlıklar v.s. hepsi de bir yerde metallica'yı, metallica yapan şeylerdendir.
ben ortaokul son sınıfta dinlemiştim ilk defa bu adamları ve genel, popüler olan nothing else matters yerine fade to black ile başlamıştı benim serüvenim(ki intihar şarkısıdır bilincimi yitireceğim herhangi bir anında hayatımın). ve "metal müzik" denildiğinde isminin de etkisi ile ve özellikle yurdumuzda her insanın aklında "metallica" flaşları patlar.
grubun abartılıp, abartılmadığı konusunda da değerlendirme kriterlerimiz önemlidir. öteden beri bir geyik vardır misal "lars(metallica'nın davulcusu) mı, nicko(iron maiden'ın davulcusu) mu?" şeklinde ve hemen her metal forumundaki anket bölümünde karşınıza çıkar bu soru. teknik olarak baktığımızda, nicko abi lars'ı duvarda tutar bagetleri ile ama mesele bateri yazmaya geldiğinde lars açıkara kotarır.
metallica isimli müzik grubunun abartılması, "king of the metal" olarak anılması(veya adlandırılması diyelim) da gene bu yaratıcılık kökünden gelmektedir. öte yandan kıyaslamaya iron maiden ile başlamışken vokal kıyasını da buradan devam ettirmem, anlaşılması adına yerinde olacaktır. james vokal yeteneği ve seyirci üzerindeki etki olarak bruce'un yarısı bile denilemez. ve fakat şarkı sözü yazabilmek anlamında da gene lars, nicko kıyasındaki durum çıkar karşımıza ve james, bruce abimizi öttürür deyim yerindeyse.
bu müzik tarzını biraz da dinleyicilerini bir yerden sonra müzik ile uğraşmaya sürüklediği, o enerjiyi verdiği için seviyorum. ve başarısız birkaç grup çalışması olmuş birisi olarak şunu çok açıkça söylemek mümkündür kendi adıma "müzikte yaratıcılık ve özgünlük herşeydir." metallica da bulunduğu dönem için bunu en başarılı şekilde başarmış bir müzik grubudur. st anger albümü ve son olarak piyasaya çıkan death magnetic albümü bana göre grubun en fiyasko(st. anger daha bir fiyaskoydu, kabul) albümleridir. ancak; metallica'nın artık şarkı yapmaya dahi ihtiyacı kalmamıştır. zira yaratıcılık zaten mevcuttur ve özgünlük anlamında da reload albümündeki devil's dance ve low man s lyric şarkılarını peşpeşe dinlemek dahi yeterli olacaktır. her iki şarkı arasında tarz anlamında neredeyse uçurum olmasına rağmen her ikisini de "metallica şarkısı" olarak kabul etmekte zorlanmayız.
şimdi gidip de no leaf clover dinleyeceğim, canım çekti o kadar yazınca...*
