hiç unutmam, lise ikinci sınıftayız. o zamanlar lise üç yıldı tabi. ne işi varsa o dersin, din kültürü dersi de alıyor olmalıyız ki, badem bıyıklı ve gözlüklü hocamızın dersine girmiş bulunduk. (bu kısım artistliğine yazılmıştır, lisede her derse ske ske girmek zorundasınızdır sizlerin de bildiği gibi. neyse)
bu arada lisemiz ankara'nın en merkezi liselerinden birisi olduğu için her sınıfta devrimci, aşırı sol görüşçü, materyalist çocuklara rastlamak da mümkündü. küçük bi mülkiye gibiydi yani.
derken hocamız bir gün dedi ki,
lan(lan diye konuşurdu) herkesi diğer ders fatiha suresi'nden sözlü yapacam
oha dedik tabi, ne kolaymış lan! geçtik gene aq, bedavadan iki kredi, o zamanlar kredi de önemli tabi, şimdiki gibi değil.
derken geldik ikinci derse, hocamız sırayla kaldırıyo, ulan 13 kişilik sınıftan(mevcudumuz buydu) 9'u kaldı iyi mi! (biri bendim allah'tan amin)
kalan sosyalist gençlerin fatiha süresini ezberlemek için geçirdikleri o bir hafta hiç uyuyamadım karnımdaki kramplardan, o derece komikti yani.
sıradaki ders geldiğinde de hocamız hepsine yüz vermişti sağolsun, iyi kötü zaman ayırdıkları için.
