saçmalık hayata bakış açımla başlamış olsa gerek.. okul biter eve gelirdim neden sokakta gezmezsem? hemen oturur bir an önce ödevleri yapardım, annem babam eve geldiğinde evden çıkmak için yalan söylememek içindi sanırım bütün bunlar. tabi ebeveynler çalışınca onlar işten eve gelene kadar küçük kardeşimle evde durma görevi yanlis hataya ait. kat kaloriferiyle ısınan apartmanın en üst katında bir evimiz vardı ve yakıt parası çok tuzlu olmasın diye koca salonun kaloriferleri genellikle kapalı olurdu. ben de kış günü bütün evin sıcağı dururken üzerime uzun kollu bir kıyafet bulur küçük bir plastik topla kendi kendime o soğuk salonda maç yapardım. saatler boyunca aynı topa 2 takım adına da vurur hem de maçı ben sunardım. yorulurdum deliler gibi koşar dururdum, galibini bile benim belirleyeceğim bir maç olurdu. sıkardı insanı ama yapılabilecekler arasında hep televizyonun önüne geçerdi nedense.. gerçekten de acayip geliyor şimdi. *
