insanın hayatta en masum göründüğü andır. hava ve zemin durup yolcu almaya gayet müsait olmasına rağmen, şoförün yavşaklık edip eah mınakorum bunuda almıcam diyerek yolcuyu* ortada çük gibi bırakmasıdır. halbüsi yolcu gayet naif bi şekilde el kaldırıp binme talebinde bulunmuştur, lakin frene basıp o kaykılma hissini yaşamak istemediğinden olsa gerek durmamıştır işte. hele bi de otobüsün yanınızdan geçtikten sonraki elinizin havada kalması ve duraktaki bütün bekleyenlerin sizin o sivri biber halinizi görmeleri ve içlerinden kıs kıs kıs gülmeleri yok mu? kahreder kaahr. allah belanı vermesin şoför senin.
