hazırlanma süresi sadece "giyinip kuşanma süreci" olarak alınmamalıdır. çünkü eğer gidilecek yer önemli bir balo falansa, kadının gardrobundaki hiçbir kıyafet o baloya uygun değildir- şimdiye kadar tanıdığım hiçbir kadın "aaa benim orada giyebileceğim bir kıyafetim var" dememiştir-...demek ki öncelikle bir elbise alma durumu mevcuttur. şimdi orası çok çetrefilli bir noktadır. elbiselerin iyisi iyidir de pahalıdır, öncelikle o işin keşfinin yapılması gerekir. bu keşif, eğer herşey yolunda giderse, "bir iş günü" sürer. birçok kere herşey yolunda gitmez, ve "görülüp denenmiş" hiçbir elbiseden hoşnut kalınmamıştır. bu, "bir başka iş gününün de bu konuya adanmasını " gerektirecektir. ikinci keşif günü de bir getiri sağlamazsa, örneğimizdeki bayan, ilk gün gördüğü elbiselerden en pahada ağır olanını gözünü kırpmadan satın alacaktır.
bundan sonra ikinci aşamaya geliriz.buradaki konumuz "elbiseye uygun ayakkabı" konusudur...bu da en az elbise seçimi kadar can alıcı ve önemli bir noktadır.bu tür alışverişlere bayanlar "arkadaşlarıyla" giderler,ve bu da bir iş günü kadar tutar. ancak bizim hanım bir kez- sadece bir kez- böyle bir konuyu 2-3 saat içinde halletmiştir.
makyaj kısmı en kolayıdır. kadınların "depolarında" van gogh un boya ve renk paletine benzer ve biz erkeklerin hiçbir zaman ne işe yaradığını anlamadığımız bir sürü kozmetik tüpleri, rujları vb...mevcuttur. buna binaen makyajlarını en uygun şekilde kafalarında dizayn eder ve "o saat" geldiğinde uygulamaya koyarlar.
bütün bu evrelerden sonra "giyinip kuşanma" evresine geliriz. burada mutlaka unutulmuş bir konu olacaktır, ya seçilmiş ayakkabı istenilen şekilde durmuyordur, ya da "uygun küpe, takı vs..." yoktur. gene o 90 dakikalık giyinme kuşanma sürecinden sonra giyinilip evden çıkılır.
erkeğin burada kesinlikle hiçbir konuya karışmaması, kesinlikle "şunu şöyle yapsan daha iyi olmaz mıydı?" seklinde bir müdahale de bulunmaması gerekir.böyle bir müdahale bu süreci uzatmaktan başka bir işe yaramayacaktır.
