gün gelir sevgiliniz olur, çok güzel günler geçirirsiniz; gün gelir ayrılık gelir başa. içiniz içinizi yer, üzülürsünüz. böyle bir durumda sevgiliniz olduğu için üzülmüşsünüzdür(varki ayrıldınız); ama geriye dönüp baktığınızda da hiç pişman değilsinizdir. şimdi nerden çıktı ayrılık diye düşünürsünüz sadece. bazen dersiniz ki keşke hiç olmasaydı, hiç tanımasaydım. Sonra dersiniz ki bana bunu bunu derdi; ben ona şöyle hitap ederdim. gülümsersiniz. An itibariyle sevgiliniz yoktur; ama sevgisinin bırakmış olduğu mutluluk ve ayrılığın vermiş olduğu hüznü vardır. sevgilisi olmadan da mutlu olabilir insan, ama sevgili olması bir başka !
