katlinden önce adını bile duymamıştım.katlinden sonra ise henüz çocuk sayılırdım,ve 'eğer türklüğe hakaret ettiyse,iyi olmuş' diye geçirmiştim aklımdan.ölümünden sonra yazılarını okumaya başladım,özellikle söz konusu yazısını.defalarca okumuş olmama rağmen hiçbir hakaret ibaresi gözüme çarpmamıştı.*ama işin garip tarafı,onu okumaya başladıktan sonra,eğer türklüğe ya da başka bir şeye hakaret etmiş olsaydı bile,o da dahil hiçbir insan öldürülmeyi hakedemezdi.bunu anlamaya,idrak etmeye başlamıştım.dil ile işlenen suçun cezası koca bir vücudun fani hayattan bir fani tarafından silinmesi olamazdı,olmamalıydı.yumruğumu ilk defa ocak 2010'da,onun için havaya kaldırdım.bir ermeni için,ya da bir türk için,bir görüş için ya da bir din için değil,salt,bir insanın yaşama hakkı için kalktı o yumruk havaya.gurur duyuyorum geç de olsa bir okuru olmaktan,ve ilk yumruğumu hrant adlı insan için havaya kaldırmış olmaktan.
"Evet, biz Ermenilerin bu topraklarda gözümüz var. Var, çünkü kökümüz burada. Ama merak etmeyin. Bu toprakları alıp gitmek için değil. Bu toprakların gelip dibine gömülmek için..."
