ülkemizde tartışma adabı denen olgunun insanlara hala yerleşmediğini ve bu gidişle de uzunca bir süre yerleşemeyeceğini gösteren başlıktır.
fikrini belirli argümanlara dayandırma amacında olan insanlara ne hakla ve ne şekilde, zavallı diyebiliyor ya da o kişilerin söylediklerini saçmalık olarak yorumlayabiliyorsunuz? bildiğiniz şeyin bir bilgi ve mutlak olduğundan nasıl bu kadar eminsiniz? ya da, dinle ilgili bir şeyler savundu diye bir insan neden yobaz olmak zorunda? esasında daha da soru çıkar buradan, ama dinleyecek ve daha da önemlisi cevaplayacak kimse olmadıktan sonra ne farkeder ki?
kendi adıma, benim için ezan demek "iftar" demektir, "yine sabah olmuş ha" diye hayıflanmaktır, "cumaya geç kaldım laan" diye hızlanmaktır. yani bir nevi ezan alışkanlıktır, dinlerken arapçadan ziyade türlü şeyleri anımsatandır. o bakımdan bu şekilde kalmasını yeğ tutarım. fikrini saygı kuralları içinde savunan insanlara da saygı duyarım.
