tabii ki çok mutlu olduğum anlar var hayatta. uefa şampiyonu olduğumuz an, üniversite için istediğim puanı aldığım an...vs. ama umut veren detaylar daha farklı bir şey işte şimdi bu bağlamda iki anımı yazacağım;
küçükken çok severdim ben çokomeli. hala da severim ama ben hatırlıyorum küçükken renkli renkliydi onların içleri. günümüzde ise hepsinin içi beyaz. bir gün marketten aldım ve içi pembe çıkmıştı. çok mutlu olmuştum lan. yüzüme bir tebessüm yerleşti silemedim akşama kadar onu *
ikinci hikayem de daha geçenlerde pseco' ya anlattığım bir olay. hayatımın en özel anlarından biriydi benim için;
bir kız arkadaşım vardı hayvanları çok seviyordu. sokakta iki kedi gördük ve o da eğilip kedileri sevmeye onlarla oynamaya başladı. yan tarafta da bir simitçi vardı. simitçiden bir poğça aldım ve kız arkadaşıma verdim kedileri beslemesi için. sonra o elindeki poğçadan küçük parçalar koparıp kedilere attı. bir kedi daha geldi o sırda ve ben onların 2 3 metre uzağında öylece durup kız arkadaşımın kedileri beslemesini izledim. hayatımın en güzel anlarından biriydi kesinlikle ve gözlerim doldu o an. hala da anlatırken içim bir garip olur.
sonra ayrıldık o kızla. hayatımda onunla yaşadığımdan daha tutkulu ilşkilerim de oldu ama o an nasıl bir ruh halimdeydim de öyle hiseettim bilmiyorum. harika bir andı ve hayatım boyunca da o an hissetiklerimi asla unutmayacağım biliyorum.
