O kadar acıdır ki anlatılamaz! Şımarık bir veletsin dir o seni bırakıp gittiği günlerde kazık kadar adam olsanda o varken hep çocuksundur.Velhasıl alnına yazılmıştır ve gidecektir 2. Dönem okul harcını koparamadan yolcu edersin onu ve omzuna oturuverir tüm yükler ki neyi kaybettiğini bile anlayamazsın. Sonra çalışır çabalar biyerlere gelirsin. Ama yarım yamalaksındır halen.Çalıştığın ofisi görmesini istersin, faturalarını yatırmak istersin, bir hediye almak istersin mesela.Lakin yoktur ve babalık yapmak sana düşer genç yaşında! Özlersin, Yardım et babam dersin bir gece koynunda uyusam yeter dersin.Ve 27 yaşının tam ortasında çocuk gibi oturup ağlarsın bunları yazarken.
