öyle bir his ki, seni hem sevince boğar hem de boğazına kadar hüzne.
kimi zaman en güzel histir sana göre. özgürlüktür, kafa rahatlığıdır, oh mis.
ama kimi zaman da, çok kötü bir haber aldığında mesela, ya da en basitinden birilerine
bir şeyler anlatacak olduğunda, yüreğini çok fena yakan histir. böyle zamanlarda,
bakarsın etrafına, düşünürsün kiminle olmak istediğini, kimi görmek, duymak istediğini
falan.
ama yok, bulamazsın işte. bulsan da zaten onlar seni istemezler, sen hiçbir şeyi değilsindir
ki onların.
hani gözlerinin önünde ölsen gitsen, kılını kıpırdatacak kadar bir şeyleri değilsindir, o
derece.
