kötü bir durumdur. eğer en güvendiklerinizden birinin attığı kazıktan ötürüyse bu hisleriniz, uzun zaman kendinize gelemeyeceksiniz demektir.
en sevdiğinizin, gözünüzden sakındığınızın, el üstünde tuttuğunuzun, hepsi bir yana 'ailemdekileri katmazsak tanıdığım en karakterli insan' diye bahsettiğiniz birinin aslında sizinle sadece gönül eğlendirdiğini öğrendiğinizde ne hissederdiniz? kimse benden, en karakterli bildiğim insanın, karşıma çıkan en ikiyüzlü, en adi insan olduğunu gördükten sonra hala insanlara güvenmemi beklemesin. güven de insan gibi tek canlıdır işte. öldü mü diriltemezsin.
o değil de, biz insanlar gerçekten ne zaman bu kadar adileştik?
