328.
ustam!
aklım firarda.
gözbebeklerimde müebbet hüzün,
dilimde ay kesiği bir yara,
düşüm kırık dökük,
umudumun boynu bükük,
bir öksüzün omuzlarında sükut.
yüreğim sana emanet sıkı tut.
tut ki; kancık pusulara düşmesin .
bir hain kurşunu gelip deşmesin.
ustam!
ne zaman o senin bildiğin zaman,
ne sevda gördüğün masallardaki.
eskiden,
halı tezgahında dokunurdu aşklar ,
nakış nakış, körpe kız ellerinde .
mendillere yazılırdı isimler ,
yüreklere kazılırdı gizlice .
sevdalılar asil ve de yürekli
sevdalar, kavgalar iki kişilik.
oysa şimdi;
çorak gönüllere ekiliyor sevdalar seher vakitlerinde.
meşru sevdalardan ,
gayrı meşru acılar doğuyor kundaklara ,
günahkar gecelerden .
beni herkes sevdaya asi sanır,
oysa aşk, beni nerde görse tanır ,
hasret tanır ,
zulüm tanır,
ölüm tanır ,
yüzüm yüzümden utanır .
yorgunum ustam;
ne katıksız somun isterim senden,
ne bir tas su,
ne taş yastıkta bir gece uykusu.
var gücünle asıl sükunetime,
çığlığım kopsun ,
uzat ellerini güneşe dokun,
uyandır uykusundan,
tut yüreğimden ustam tut ,
tut beni, sür güne .