zordur ama güzeldir. o daha senin adını bile bilmiyorken sen hakkında her detayı çoktan ezberlemiş olursun. onun gittiği yerlere gidersin, takip edersin onu. bir kere seninle göz göze gelse " acaba o da beni seviyor mu? " diye düşünmeye başlarsın. onu her gördüğünde gidip konuşmak istersin. yalnız kaldığın zamanlarda ona ne söyleyeceğini kendi kendine tekrar edersin aynanın karşısında. ama onu gördüğün zaman bunları söyleyecek cesareti bulamazsın kendinde. dünyadaki en mükemmel insan gibi gelir sana. uzun lafın kısası karşılıksız olduğu için acı verir ama insanın içindeki en saf, en temiz duygudur işte.*
