sadece galatasaraylıları değil tüm türkiye'yi sevindiren olaydır.
15-16 yaşlarında ergeniz ozamanlar. hayatımda seyrettiğim en heyecanlı maçlardan biriydi. beşiktaşlı oluşumu bir tarafa bırakarak bir türk gibi seyrettim maçı. her atakta heyecanlanarak. arsenal'in her atağında yüreğim ağzıma gelerek.
Hagi'yi seyrettim ben o maçta, Popescu'yu, okan'ı, suat'ı, emre'yi... henry'nin kafa vurduğu bir pozisyonda tamam dedim buraya kadarmış ama o topu da çıkarmıştı taffarel. taffarel'i seyrettim ben o maçta.
popescu'nun son penaltıyı atmasıyla yaşadığım sevinç tarif edilemez. bir türk takımı avrupa'nın ikinci büyüğü oluyordu lan boru mu? zaten o gün bugündür bu başarıyı tekrarlayan bir takımımız olmadı.
ancak ben yine fenerbahçe'nin şampiyonlar ligi'nde yarı final kapısından döndüğünde bir türk olarak seyrettim maçları. ah dedim bu fener chelsea'yi elemeliydi. eleyebilirdide.
velhasılı en yakın zamanda bir kupa daha bekliyoruz türkiye'ye. kimin getirdiğinin önemi yok...
