ifade özgürlüğünü kısıtlamak için sık sık kullanılan, yararsız önerme. Önermeyi savunanlar çoğu kez, hakaretin 'yanlış ve kötü' bir eylem olmasını,* devletin hemen devreye girmesinin ve hapis veya para cezası ile cezalandırıp caydırmasının gerekçesi sayarlar.
Oysa ki bir şeyin yanlış ve kötü olması, o şeyin mutlaka devlet eliyle, siyasi iktidar eliyle engellenmesi gerektiğini göstermez. sabahları spor yapmamak da kötüdür, veya anne babaya saygı göstermemek de yanlıştır mesela...
ifadenin yararsızlığı ise 'hakaret' denen şeyin göreceli doğasında, karşıdakinin alınganlığında saklı olmasındadır. örneğin atatürk ile ilgili yapacağınız bir esprinin hakaret olup olmadığı, karşınızdakinin kemalist olup olmadığına, veya ne kadar tutucu bir kemalist olduğuna göre değişecektir. Durum bu iken hakareti, ifade özgürlüğünü bir suç kabul etmek, (en aleni ve objektif halleri istisna olmak üzere) sizin ifade özgürlüğünüzün karşınızdakinin hoşgörüsüne/hoşgörüsüzlüğüne göre sınırlanması anlamına gelecektir. insanların hakları ise kendilerine aittir, doğrudan bir başkasının aynı hakkını gaspetmediğiniz sürece,* sınırlanmaması da esastır.
örneğin muhammed'in bir peygamber değil de bir yalancı olduğunu söylemek hakaret midir yoksa inancın bir ifadesi midir? buna karar verecek olan karşınızdaki kişi, ve o kişinin öznel nitelikleri olduğuna göre, hakaretin* nesnel bir şeymiş gibi suç kabul edilmesi makul değildir.
hakaretin suç kabul edilmesi, bu nedenle, çoğu kez ifade özgürlüğünün kısıtlanmasının bir bahanesi haline gelir.
