kesinlikle saçmalayan ama ucundan hak da verdiğim ebeveyndir.
şöyle bir durum var ki, sanata yönelmek ile hayatını sanatla geçindirmek farklı şeyler. biz buradan sanat ile geçinmek için sanata yönelmekten bahsediyorsak, ucundan hak veriyorum ailelere. türkiye'de bu işler malum. heykelleri kaldırıyorlar, şarkıları yasaklıyorlar, kitapların cümlelerini değiştiriyorlar, filmlere sansür koyuyorlar ve "sanatçı"lara "namus" damarı olmayan kişiler olarak bakıyorlar. (geneli bu ne yazık ki) bu bağlamda da aileler "modern" de olsalar, çocuklarının maddi anlamda güçlü ve mutlu olmaları için bu yola başvurmalarını istemiyorlar. aynı zamanda kendilerine "ahlaki" boyut vesilesi ile söz de gelsin istemiyorlar. bankacı olsun, reprezant olsun, bi şeyler olsun işte mantığı.
diğer durum ise, tam bir skandal. sanata hiç bulaşmasın mantığı var ki bu tür "insanımsı"lar hakkında genel olarak bir şey yazmayı uygun görmüyorum ben kendi adıma.
neticede kişisel görüşüm sanattan uzak yaşamak, yaşamak değildir. başka bir şeydir. insani de değildir. tam nedir bilemiyorum gerçi ama sanatsız nefes almak (karşılığında maddi kazanç sağlasak da-sağlamasak da) hayat değildir. hatta bundan maddi kazanç sağlamayı medet ummak bile çoook arka plan hedefidir. çünkü sanat kandır, candır.
