Ataerkil bir yalnızlıktan geliyorum,
Münzevilikten helâk olmuş bir kavmin
Kalan son kahramanıyım.
Çığırından çıkmış bir hayalin
Arkasında koşarken sokak köpekleri gibi
Kalbimde gerdiğim telden aşağı düşüyor hokkabazlar.
Tanrının acısı damlarken yüzüme göğün en grisinden
Yüksek desibelli bir ayrılık senfonisi kulaklarımı tırmalıyor;
Aptallar yağmur diyorlar.
Bir insana yakışmayacak şekilde sevdim ben seni,
Bir insana yakışmayacak kadar duru ve net.
Savaşın soğuk yüzünden kalan kanlı tankları
Pembe düşlere boyayabilecek kadar idealisttim
Bütün üvey erotizmleri bir yetimhanenin kapısında bırakarak,
Tahsili yüksek acıların gözünün içine baka baka
Aforoz edilmiş bir Katolik kaygısıyla
Farzlara, sünnetlere aykırı sevdim ben seni. *
