Dün sevgilimle gönül bağımı kesmekle beraber evlilik fikrini de tarihe gömdüm.
Üzülmedim desem yalan olur. Sabaha doğru bir ağlama tuttu beni ama olsun.
Onla olayımıza üzülmektense evli olmamaktan dolayı otomatikman da doğamayacak güzel çocuklarıma ağladım.
Minik bebek elleri geldi gözümü önüne. Ah bana kimse anne diyemeyecek ne feci.
Sonra biranda ağlamam kesildi. iyi de ben çocukları hiç sevmem ki.*
Bu kişi benim için son şans verdiğim insandı daha da evlenmem.
Şuan sakince düşünüyorum da. hepsi çevrenin beyin yıkamaları ; yoksa yalnız da mutlu olabilir insan.
Kişi kendine mutsuz olcam diye dayatmada bulunmasın yeter.
Güneş nasılsa doğar gene gülerim.
Halimi hatrımı soranlarım da olur sevenim de.
inançlı değilim ama en azından bu şerde de bir hayır vardır.
Zaten okul bitsin kendimi hayır işlerine vericem.
Manevi yönden beni doyuracak ya huzurevi o tarz bişiler en azından bir dernek bir bağış işi.
Maddiyatta gözüm yok ama günlümde her daim bir boşluk. onu dolduracak bişiler bulmalıyım.
