din üzerine konuşan o kadar çok insan vardır ki ortalıkta, birşey dediğin anda hep birlikte üzerine çıkarlar. bunun için sadece ateist olmak gerekmez, başka dinin ya da mehzebin üyesi de olabilirsin. baskın olan herzaman haklıdır ve haklılığını mazlum edebiyatı ile perçinler. oysa ki insanlar sınırlarını istedikleri oranda geliştirmekte özgür olmalıdırlar. bir insanın özgürlüğünü kısıtlamak, üstelik bunu onun iyiliği için yaptığını sanmak çok yaman bir çelişkidir.
bu ülkede insanlar sadece dinle ilgili konulara değil siyasetle ilgili konulara da çekinerek yaklaşırlar. çünkü üzerinden darbeler geçmiş, baskın yiyip hapislerde çürümüş en az bir yakınları vardır. bu onlara zamanla kendi işlerine bakmayı öğretmiştir. ne zaman ki bir insana türkiye ya da dünyaya dair iki çift aykırı laf etsen, ''aman boş iş bunlar. sen mi kurtaracaksın dünyayı'' der. sanki bu dünya benim gibi işçilerin (ya da işsizlerin) elleriyle defalarca kurtulmamış gibi. kapitalizmin çok iyi öğrettiği bir şeydir suskunluk. ömrünü işe gidip gelmelere verip akşamları da tv. den başka insanların hayatlarını izlersin. sonrasında ise ertesi gün tekrar bu b*ktan hayata yetişebilmek için yatar uyursun. iyi geceler sana türkiyem, iyi uykular dünya...
