sürekli yoran bekleyişlerden sonra insanın hevesi kalmıyor yaşamak için doğrusu.bazen unutulmuş nedenlerden dolayı beziyoruz hayatlarımızdan.bunlar anlık şeylerden ibaret olsada bazen gözler hiçbirşeyi göremiyor göremez hale gelebiliyor. boğulabiliyor.kafasını uzatsa bulunduğu yerden insanların halini görüp tekrar hücresine geri dönüyor. binbir türlü derdine bin ikinciyi eklemeye hali olmadıgı için gözlerine perdeyi çekiyor,görmüyor,duymuyor...öylesine yaşayabiliyor. ne var ki kime ne zararı olabilir ki böyle yaşamın ? hep bir koşturmacayla bir araya getiremediğim hayatımı şimdi beklesem nolur ki?
umutlu ol , bekle, gör, bilmem ne vs vs...
boş lakırtı bunlar zaten mevla yazmış olursa olur olmasa da artık eywallah ben öylesine yaşıyorum ki zaten ...
