bihter' in beni yıkıp geçtiği vedasıdır. behlül telefon edip "yanına geliyorum bekle" dediğinde nasıl sevindi, nasıl umudunu yitirmemişti hala..sonra behlül "sakın amcama birşey söyleme" dediğinde "peki" dedi. o peki de o kadar çok hayal kırıklığı, o kadar çok duygu gizliydi ki..bihter ne yaptı? sadece sevdi..delice sevdi, çılgınca sevdi, yüreğini ortaya koyarak sevdi...sonra masumca sordu. "beni, beni bihterini"..gözyaşlarım istemsizce süzüldü gözlerimden..bihter'i anlamamak mümkün mü? ya bihter'i sevmemek? ya kendini bihter'in yerine koymamak, mümkün mü? kim ki hayatında bir kere bile böyle yürekten sevdiyse dün yüreği sızlamıştır. isterdim ki Bihter gitsin, adnan' dan da, behlül' den de kurtulup gitsin ama gidemedi..aşk zehri kanına işlemişti bir kere.
Behlül..behlül gibiler kimlerdir? zoru görünce, işine gelmeyince kaçan erkekler, korkak, zayıf erkekler! her şeyi yapayım edeyim ama bana bir şey olmasın diyen kaypak erkekler, kendisi de farkında ve söyledi zaten şerefsiz olduğunu. isteğimi alayım ama ben sana bir şey vermeyim diyen erkekler. çetin özder' in de behlül karakterine sahip olduğu finalle birlikte anlaşılmış oldu.
