yıllar önce dayımın elime tutuşturduğu, okuduktan sonra bir süre uzun ihsan efendi gibi uykulara yatarak gözümde canlandırmaya çalıştığım, daha sonra da defalarca yeniden okuduğum ihsan oktay anar kitabı. izmir' deki adam mı düşlüyordu uzun ihsan'ı yoksa uzun ihsan mı kurguluyordu onu zihninde, biz mi gerçeğiz yoksa onlar mı? içinden çıkılmaz bir muamma.
kitabın bir yerinde de oyunla domuz eti yedirilen hınzıryedinin ettiği bir beddua vardır ki akıllara zarar. "ömrünüz âh edip vâh işitmekle geçsin, burnunuzun sümüğüne bereket olsun, mekânınızda baykuşlar banlasın, gömleğiniz alev olsun, her parçanız bir kurdun ağzında kalsın, allah size uyuz versin de kaşınacak tırnak vermesin, kefeniniz kara bezden olsun, iki gözünüz bir delikten baksın, sûr üflendiğinde hiçbiriniz duymasın..''
birde hep merak etmiştim galata kulesi'nden çıplak gözle görülebilen arap ihsan'ın gemisini. sanırım kitabın filmi çekilecekmiş. geç bile kalındı zaten, darısı diğer ihsan oktay anar kitaplarının başına...
