yönetmenliğini julien zenier'in yaptığı 11 dakikalık bir ispanyol korku/gerilim filmi. kelimenin tam manasıyla azap verici. hem fiziksel hem ruhsal, bu filmi sabit izlemenin mümkün olduğunu sanmıyorum. film o kadar iyi ve sağlam bir de felsefi temellendirmeye sahip ki. özetle, insanın kendi üzerinde yapabileceği şiddetin sınırları zorlanmış.
dikkat. az biraz spoiler içerebilir:
filmin başrol oyuncusu Zoe Berriatúa, filmde tüysüz ve ifadeleri okunaksız bir adamı canlandırıyor. bu adam bir apartman dairesinde yaşıyor ve bir akşam televizyonunda zap yaparken daha iyi bir fikirle ayağa kalkıyor. soyunuyor ve el kamreasını alıp ekrana bağlıyor. bu kez televizyonda gördüğü kendisi. az önce kayıtsızca izlediği görüntülerden sonra şiddeti kendine yöneltiyor ve aynı ruhsuz formunda kendisini izlemeye koyuluyor.
filmin yaklaşık on dakikası taze et parçaları ve pıhtılaşmak üzere kandan ibaretken eleman su molası verip beni dumura uğratıyor.
