çok sevdiğim bir film ancak söylemek istediğim bu değil. birkaç sene önce büyük bir üniversitede radyo tv sinema okuyordum. bu üniversite her sene kısa film festivali düzenlerdi (yazar burda geleneksel demek istiyor). bu festivale başka üniversitelerden de cidden çok baba filmler katılırdı. neyse bir sene festivalde bizim sınıftan bir çocuğun da filminin gösterileceğini duyduk. öğretim üyeleri filan filmi bir övüyor ki sormayın. merakımdan özellikle o filmi izlemeye gittim bir de ne göreyim, film requiem for a dream'di. taklidi filan değil basbayağı kısa requiem. konu tv bağımlılığı(film kısa olunca anca bunu yapabilmiş) müzik requiem'in müziği. görüntüleme şekli ve renkler aynı, kurgu desen hakeza. koridorda elinde televizyonla yürüme sahnesi ve bazı yerlerde hızlandırılmış hareketler... bak yine sinirim bozuldu. anlamadığım şey ise koca festival jürisinden hiç mi kimse bu filmi izlememişti, ki yanlış hatırlamıyorsam film birde ödül aldı. o günden beri festivallere ve akademisyenlere olan güvenimi kaybettim. şaka şaka zaten güvenmiyordum, ne güvenicem. neyse arkadaşı kutlayıp çıktım bende, anladığımı çaktırmadım mutluluğu daim olsun diye.
kıssadan hisse şudur ki; sanatta kolpacılık size ödül getirebilir. olmaz olmaz demeyin, bir deneyin...
