anaokulundan mezun olurken kep atan çocuklar, üniversiteyi bitirince ne atacaklar deyü düşünmeden edemiyorum. biz okumayı öğrenince elmamız kızarırdı, okuma bayramımız vardı, yıl sonu müsameresi için piyesler monologlar kurgulardık. ve kanımca yedi sekiz yaşlarında bir çocuk için kep atmaktan daha güzel şeylerdi. hızlı tüketim hastalığı minicik çocuklarıda esir almış, her şey yaşında gerek yoksa heyecan yaşanamadan söner gider.
