dün kırgızistandan uçakla gelen arkadaşımdan alıntıdır.
olaylar bir sürecin bir gerilim döneminin sonunda patlak vermedi sanki bir anda emir almış gibi özbeklere saldırılmaya başlandı. ilk önceleri iki küçük grubun çatışmasıdır geçer dedik ama olaylar bütün oş'a yayıldı, ardından celal abad'a. kırgızlar yolda gördüğü özbekleri çeviriyor işkence ediyor ve kongre merkezlerinde tutuyorlardı. özbek işyerleri yağmalanıyor yakıp yıkılıyordu öldürülmek için özbek olmak yeterliydi. özbek kızları toplanıyor taciz ediliyor tecavüze uğruyor ve sonunda öldürülüyordu. ölüm şekilleri insanlık açısından kabul edilebilir ölümler değildi kimisini yakıyorlar kimisini ayaklarından ve kollarından bağlayıp öldürülüyordu bu olaylara karşın özbek hükümeti sessiz kalıyor ve duruma seyirci kalıyordu. özbek hükümeti için kırgızistandaki özbekler sadece akrabaydı ve bundan üzüntü duyuyyorlardı, vatandaşları değildi nede olsa(!) bütün bu alanlar devam ederken ben evden 5 gün çıkamadım evde tek başımaydım elli metre ilerde olan kırgız arkadaşlarımın bile yanına gidemedim sadece binadaki rus kadın aracılığı ile yemek buluyordum türk elçiliği olaylar devam ederken yavaş davrandı türkmenistan hükümeti iki gün önce beş uçak göndermişken bizim elçilik anca dün gönderebildi uçağın gönderilmesinde ve bizim evlerden alınmamızda cemaatin büyük rolü oldu. ben o cehennemden kurtuldum ama arkadaşlarım hala orada kendi kurtuluşuma sevinirken onların orada ölümle baş başa olmaları beni kahrediyor.
