tek gozunu catisma esnasinda vatani ugruna kaybetmis kahraman bir uzman cavusun feryadidir komutanina. kisi rutbelerin en ustune ulasmis ve madalya almistir. artik evinde dinlenmekte kotu gunlerini arkadaslarina kahvede anlatmaktadir. kendi capinda bir kac ise de girmistir. ama genelde birakmistir. bu yagiz delikanli olan olaylar yasanan su son ozgurluk adina yapilan eylemleri gorunce keske iki gozumude kor olsaydi diye dusunmustur. ayda en az bir kere gata'ya yatmaktadir. ve birgun ziyarete gelen komutana belkide hayatinda hic soyleyecegini dusunmedigi sozler cikiverir agzindan.
komutan:+
gazi:**
+:iyi gunler kahraman.
**:saolun komutanim
+:nasilsin bakalim
**:son gunlerde pek iyi degilim
+:neden oglum??
**:komutanim ben madalyami teslim etmek istiyorum.
+:nasil yani o senin serefin.
**:ama komutanim yarin birgun bizide alip sizin madalyaniz var demek ki bizden birilerinin canini siktin diyip benim hayatima karisirlarsa beni oldurur karima cocuklarima zarar verirlerse...
komutan soyle bir durur. ortamda ki herkes bicak kesilmistir.
+:olum ben yasadigim surece kimse boyle bisey yapamaz. ben oldugum gun gidip madalyani iade edebilirsin.
**:komutanim madalyami elimden alsaniz dahi ben zaten vermem. madalyam onurum serefimdir. hic bir korku onu benden ayiramaz ben vatanim icin tek gozumu verdim digerinide vermeye ragziyim. ama onursuzluk beni cok korkutuyor...
edit:bu hikayede biraz abarti payi olsada tamamiyle gercektir.