düşündükçe yada çevremdeki olaylara baktıkça din konusu çok mantıksız geliyor. sadece islamiyet değil tüm dinlerden bahsediyorum. tanrı yada allah var mı yok mu hala tartışma konusu ki ben var olduğuna dair hiçbir kanıt göremiyorum ortada. ama yoktur da diyemiyorum. yani illa ki cevap vermek zorunda olsam dindar bir insan değilim derim. zaten bu şekilde de yaşıyorum. ama şöyle bir durum da var ki canımı sıkan da bu zaten. başım sıkıştığında, yani artık yapacak bişeyim kalmadığında dua etmeye başlıyorum. bu sefer de inanmadığım ve ona göre davranmadığım birşeye neden sığınıyorum diye kendimi yiyorum. bu alenen bir ikiyüzlülük değil de nedir? son zamanlarda bu beni bayağı düşündürüyor.
